NADZIEJA BEZ LĘKU 

Nadya Buka jest artystką posługującą się nożyczkami do paznokci. Tworzy papierowe bajki dla dzieci i dorosłych. Zanurzenie się w naiwnej, wzruszającej twórczości Nadii przypomina skok do króliczej nory. Dzieci odkrywają z Nadią baśniowe światy, a dorośli świat bez zła i strachu. 

Nadia urodziła się w rodzinie artystycznej 2 grudnia 1981 roku w małym białoruskim miasteczku Mołodeczno.

Mimo że Nadia rysowała od dzieciństwa i przygotowywała się do zawodu artystki, zdecydowała się zostać dziennikarką. Jednak z biegiem czasu wewnętrzna pisarka i artystka „zaprzyjaźniły się” i Nadya zaczęła ilustrować książki dla dzieci, których wydano już ponad 20. W 2018 roku Nadya znalazła się w gronie pięciu najlepszych ilustratorów na Białorusi. W swojej twórczości Nadya Buka przekształciła tradycyjną białoruską sztukę vytinanki (techniki wycinania papieru) w „butinankę”, a obecnie wycina obrazy z kolorowego papieru za pomocą zwykłych nożyczek do paznokci.

W 2020 roku w wyniku udziału w protestach politycznych na Białorusi Nadya znalazła się na czarnej liście, co skutkowało zakazem udziału w wystawach na terenie całego kraju. W tym czasie Nadia malowała już od dwóch lat. W 2021 roku 7 jej obrazów zostało usuniętych zaraz po otwarciu jej osobistej wystawy w Grodnie ze względu na użycie zestawienia kolorystycznego bieli i czerwieni. W listopadzie 2022 roku, ścigany przez siły bezpieczeństwa, artysta zmuszony był do ucieczki z kraju i wyemigrował do Polski. W marcu 2023 roku Nadia wzięła udział w wystawie artystów emigracyjnych w Muzeum Wolnej Białorusi w Warszawie. W latach 2023–2024 Nadya Buka będzie wystawiać we Włoszech. Pierwsza wystawa osobista otwiera się w Pizie, następnie we Florencji, Weronie i Rzymie. Wszystkie one mieszczą się pod tą samą nazwą „Nadzieja bez lęku”. Na emigracji nadal ilustruje książki poetyckie dla dzieci i tworzy obrazy, których głównymi tematami są wolność i prawa człowieka. 

Obecnie artysta pracuje nad cyklem portretów wybitnych współczesnych, a także prowadzi zajęcia dydaktyczne w pracowni artystycznej w Warszawie.  

„Moje obrazy to symbole. Kompozycje są lakoniczne i minimalistyczne, ale każda zawiera głęboki sens lub podtekst filozoficzny. W moich pracach zastanawiam się nad korzeniami i tym, jak ważne jest utrzymywanie z nimi kontaktu, nad Bogiem i symbolami chrześcijańskimi, nad problemami świata takimi jak ekologia i wolność. Często tworzę obrazy w oparciu o prace moich ulubionych artystów (Picasso, Chagall, Klimt, Munch), dokonując ich reinterpretacji i dodając własne symbole. 

W autoportretach pokazuję swoje przemyślenia i doświadczenia. Obrazy tworzę zwykłymi nożyczkami do paznokci, wskrzeszając w ten sposób tradycyjną białoruską sztukę witynianki. Przekształciłem go w nowoczesne obrazy do wnętrz. Maluję także akrylem na płótnie, stosując kontrastowe odcienie, często też obrysowując postacie czarną linią graficzną, co nadaje moim kompozycjom całościowy charakter. 

Swoją sztuką chcę uwolnić siebie i widza od powierzchowności i zamieszania, które czasami przeszkadzają w dostrzeżeniu prawdy. Pokazuję sztukę poprzez symbole, które każdy odczytuje na swój sposób i każdy ma rację. Poprzez złożoną treść przechodzę do prostej i zwięzłej formy”.